Kategoria: Budownictwo

Budowa pawilonu z płyty warstwowej to jedno z najtańszych i najszybszych rozwiązań dostępnych na współczesnym rynku budowlanym. Z tego powodu inwestorzy coraz częściej decydują się na ten typ obiektów – zarówno w sektorze handlowym, jak i usługowym czy przemysłowym. Niewielki koszt realizacji, krótki czas montażu oraz atrakcyjny wygląd sprawiają, że pawilony z płyt warstwowych stanowią konkurencyjną alternatywę dla budynków murowanych. Jednak cena takiej inwestycji nie jest jednoznaczna i zależy od wielu czynników – począwszy od wielkości obiektu, przez rodzaj użytych materiałów, aż po wyposażenie i wykończenie wnętrza.

Podstawowym elementem wpływającym na koszt budowy pawilonu jest jego powierzchnia oraz przeznaczenie. Inaczej kształtują się wydatki przy realizacji małego pawilonu handlowego o powierzchni kilkunastu metrów kwadratowych, a inaczej przy większym obiekcie biurowym lub usługowym. Małe pawilony, pełniące funkcję kiosku, punktu gastronomicznego lub biura sprzedaży, można wybudować już za kilkadziesiąt tysięcy złotych. W przypadku większych konstrukcji, takich jak pawilony o powierzchni 100–200 metrów kwadratowych, koszt inwestycji wzrasta proporcjonalnie, ale nadal pozostaje niższy niż w przypadku budynków tradycyjnych. W przeliczeniu na metr kwadratowy powierzchni użytkowej cena waha się najczęściej w granicach od 1500 do 3000 złotych, w zależności od standardu wykończenia i zastosowanych materiałów.

Kluczowym czynnikiem wpływającym na cenę jest rodzaj zastosowanej płyty warstwowej. Płyty z rdzeniem z pianki poliuretanowej (PUR) lub poliizocyjanurowej (PIR) charakteryzują się lepszymi właściwościami izolacyjnymi, ale są nieco droższe od tych z rdzeniem styropianowym. Z kolei płyty z rdzeniem z wełny mineralnej, wykorzystywane tam, gdzie wymagana jest wysoka odporność ogniowa, należą do najdroższych. Wybór konkretnego typu płyty zależy więc nie tylko od budżetu, ale też od przeznaczenia pawilonu – w obiektach gastronomicznych lub użyteczności publicznej najczęściej stosuje się płyty niepalne, natomiast w pawilonach biurowych lub handlowych wystarczają płyty o standardowej odporności.

Istotne znaczenie dla całkowitego kosztu inwestycji ma także konstrukcja nośna. Większość pawilonów opiera się na stalowym szkielecie, który zapewnia stabilność i trwałość całej konstrukcji. Cena takiego szkieletu uzależniona jest od jego rozpiętości, rodzaju profili oraz sposobu zabezpieczenia antykorozyjnego. W przypadku obiektów o większej powierzchni lub niestandardowym kształcie może być konieczne zastosowanie wzmocnionych elementów stalowych, co zwiększa koszt realizacji. Warto jednak zaznaczyć, że nawet przy bardziej rozbudowanej konstrukcji, całość inwestycji nadal wypada korzystnie w porównaniu z tradycyjnymi metodami budowy.

Na ostateczną cenę pawilonu z płyty warstwowej wpływa również zakres wyposażenia. Najtańsze są tzw. pawilony surowe, w których inwestor otrzymuje gotową konstrukcję z dachem, ścianami, drzwiami i oknami, ale bez wykończenia wnętrza. Jeśli jednak pawilon ma być od razu gotowy do użytku, konieczne jest wykonanie instalacji elektrycznej, grzewczej, wodno-kanalizacyjnej oraz wykończenie podłóg i ścian od środka. Koszt takich prac wykończeniowych może stanowić nawet 30–40 procent całkowitej wartości inwestycji. W przypadku pawilonów przeznaczonych na działalność gastronomiczną czy medyczną dochodzą również wydatki związane z dostosowaniem obiektu do wymogów sanitarno-higienicznych.

Nie można pominąć także kosztów przygotowania terenu pod budowę. Choć pawilony z płyty warstwowej nie wymagają pełnych fundamentów, konieczne jest wykonanie stabilnego podłoża – najczęściej w postaci płyty betonowej lub stóp fundamentowych. W zależności od rodzaju gruntu i wielkości obiektu, koszt takiego przygotowania może wynosić od kilku do kilkunastu tysięcy złotych. Dodatkowo należy uwzględnić wydatki związane z transportem materiałów oraz montażem, który zwykle trwa od jednego do kilku dni. Koszt montażu waha się od 100 do 300 złotych za metr kwadratowy powierzchni ścian i dachu.

Warto zwrócić uwagę, że całkowity koszt inwestycji w pawilon z płyty warstwowej może różnić się w zależności od regionu kraju oraz dostępności ekip montażowych. W większych miastach, gdzie ceny robocizny i transportu są wyższe, ostateczny koszt może wzrosnąć nawet o kilkanaście procent. Z drugiej strony, wybór lokalnego producenta i wykonawcy często pozwala obniżyć koszty logistyczne i przyspieszyć proces budowy.

Pomimo wszystkich wydatków związanych z budową, pawilony z płyty warstwowej pozostają rozwiązaniem niezwykle ekonomicznym. Ich eksploatacja jest tańsza niż w przypadku tradycyjnych budynków – dzięki wysokiej izolacyjności cieplnej rachunki za ogrzewanie i chłodzenie są znacznie niższe. Płyty warstwowe skutecznie utrzymują temperaturę wewnątrz, co sprawia, że obiekt jest energooszczędny i przyjazny dla środowiska. Co więcej, w razie potrzeby pawilon można zdemontować i przenieść w inne miejsce, co sprawia, że inwestycja ta nie jest na stałe związana z gruntem – to szczególnie ważne w przypadku działalności sezonowej.

W perspektywie długoterminowej koszty utrzymania pawilonu z płyty warstwowej są minimalne. Materiały użyte do jego budowy są odporne na korozję, promieniowanie UV i zmienne warunki pogodowe, co przekłada się na długą żywotność i niewielkie wymagania konserwacyjne. Regularne przeglądy techniczne i drobne naprawy wystarczą, by utrzymać obiekt w dobrym stanie przez wiele lat. Dla inwestorów oznacza to nie tylko niskie koszty początkowe, ale także ograniczone wydatki eksploatacyjne w kolejnych latach użytkowania.

Podsumowując, koszt budowy pawilonu z płyty warstwowej zależy od wielu czynników – od rodzaju użytych materiałów i standardu wykończenia, przez wielkość obiektu, aż po lokalizację i wyposażenie. Mimo to w każdym przypadku jest to inwestycja korzystna ekonomicznie, pozwalająca uzyskać funkcjonalny, estetyczny i energooszczędny obiekt przy stosunkowo niskim nakładzie finansowym. Pawilony z płyt warstwowych udowadniają, że nowoczesne budownictwo nie musi być drogie, by spełniać wysokie wymagania użytkowe i estetyczne. W czasach, gdy liczy się zarówno efektywność, jak i szybkość realizacji, są one jednym z najbardziej opłacalnych rozwiązań na rynku.

Pawilon z płyty warstwowej od AP Projekt https://plyty-warstwowe-grojec.pl/

Stróżówka z płyty obornickiej https://plyty-warstwowe-grojec.pl/strozowki-i-portiernie/

Hydroizolacja ścian zewnętrznych to istotny element ochrony budynków przed wilgocią, zwłaszcza w Polsce, gdzie zmienne warunki atmosferyczne mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń konstrukcji. Wilgoć przenikająca przez ściany nie tylko negatywnie wpływa na materiały budowlane, ale również może powodować powstawanie pleśni i grzybów wewnątrz pomieszczeń, co stanowi zagrożenie dla zdrowia mieszkańców.

Najczęściej stosowanym rozwiązaniem w Polsce jest izolacja bitumiczna lub zastosowanie specjalnych tynków hydroizolacyjnych, które skutecznie chronią ściany przed wilgocią. Izolacje bitumiczne są szczególnie efektywne w przypadku ścian fundamentowych, które są narażone na bezpośredni kontakt z wodą gruntową. Nakładane na zewnętrzne powierzchnie ścian, tworzą nieprzepuszczalną barierę, która zabezpiecza budynek przez wiele lat.

W przypadku nowoczesnych budynków coraz częściej stosuje się także tynki mineralne z dodatkami hydrofobowymi, które zapobiegają wnikaniu wody, jednocześnie umożliwiając ścianom oddychanie. Takie rozwiązania są szczególnie popularne w Polsce, gdzie wzrasta świadomość ekologiczna oraz potrzeba stosowania materiałów o wysokiej paroprzepuszczalności.

Należy pamiętać, że hydroizolacja ścian zewnętrznych nie ogranicza się jedynie do powierzchni fundamentów. Ściany nadziemne, szczególnie te narażone na silne opady deszczu, również powinny być odpowiednio zabezpieczone. Ważnym elementem hydroizolacji jest również odpowiednie wykonanie połączeń między poszczególnymi elementami budynku, takimi jak ściany, dach czy tarasy, które są szczególnie narażone na przecieki.

Hydroizolacje balkonów https://www.hydroizolatorzy.com.pl/uslugi/hydroizolacja-balkonow/

Agregat prądotwórczy to urządzenie, które generuje prąd elektryczny niezależnie od źródła zasilania. Jest wykorzystywany na budowach oraz w wielu innych miejscach, gdzie dostęp do stałego źródła energii elektrycznej może być ograniczony lub niemożliwy. Oto kilka zastosowań agregatów prądotwórczych na budowie:

1. Zasilanie narzędzi elektrycznych: Agregaty prądotwórcze są często używane do zasilania narzędzi elektrycznych, takich jak wiertarki, piły elektryczne, młoty udarowe, spawarki i inne. Pozwala to na pracę w miejscach, gdzie nie ma dostępu do gniazdka elektrycznego.
2. Oświetlenie: Agregaty prądotwórcze można wykorzystać do zapewnienia oświetlenia na budowie, szczególnie w nocy lub w miejscach, gdzie naturalne oświetlenie jest niewystarczające. Mogą to być lampy budowlane, reflektory lub inne źródła światła.
3. Urządzenia biurowe: Na budowie często potrzebne są urządzenia biurowe, takie jak komputery, drukarki, klimatyzatory, czy telewizory do monitorowania projektu. Agregat prądotwórczy może dostarczyć energię do tych urządzeń.
4. Klimatyzacja i ogrzewanie: Agregat prądotwórczy może być używany do zasilania systemów klimatyzacji lub ogrzewania na budowie, co jest istotne, zwłaszcza w przypadku prac w trudnych warunkach atmosferycznych.
5. Ładowanie akumulatorów: Na budowie często używane są różnego rodzaju urządzenia przenośne, takie jak telefony komórkowe, narzędzia akumulatorowe czy laptopy. Agregat prądotwórczy może służyć do ładowania tych urządzeń.
6. Zasilanie pompy wodnej: Jeśli na budowie potrzebne jest dostarczenie wody do konkretnego obszaru, agregat prądotwórczy może być używany do zasilania pomp wodnych.
7. Dźwigi i windy: W przypadku większych budów, gdzie stosuje się dźwigi lub windy, agregaty prądotwórcze mogą dostarczać energię do tych urządzeń.

Agregaty prądotwórcze są wszechstronnymi narzędziami, które pozwalają na ciągłą pracę na budowie niezależnie od dostępu do tradycyjnego źródła prądu elektrycznego. Ważne jest odpowiednie dostosowanie rodzaju i mocy agregatu do konkretnych potrzeb budowy, aby zapewnić niezawodne zasilanie.

Decyzja dotycząca zakupu lub wynajmu agregatu prądotwórczego na budowie zależy od wielu czynników i może być uzależniona od konkretnych potrzeb i okoliczności. Oto kilka kwestii, które warto wziąć pod uwagę przy podejmowaniu tej decyzji:

1. Częstotliwość użycia: Jeśli planujesz regularnie korzystać z agregatu prądotwórczego na różnych projektach budowlanych lub przez dłuższy okres, zakup własnego agregatu może być opłacalniejszy w dłuższej perspektywie czasowej.
2. Koszty zakupu vs. koszty wynajmu: Zastanów się nad kosztami zakupu agregatu w porównaniu z kosztami wynajmu przez okres, w którym go potrzebujesz. Wynajem może być korzystniejszy w krótkotrwałych projektach lub wtedy, gdy nie jesteś pewien, jak często będziesz potrzebować agregatu.
3. Wartość inwestycji: Zakup agregatu prądotwórczego stanowi inwestycję w sprzęt, który może zyskać na wartości w miarę upływu czasu. Wynajem to koszt operacyjny, który nie przekłada się na posiadanie aktywów.
4. Konieczność serwisowania i utrzymania: Zakup agregatu oznacza konieczność zarządzania jego konserwacją, naprawami i serwisem. Wynajem może uwolnić cię od tych obowiązków, ponieważ dostawcy wynajmujący często dbają o stan techniczny swoich agregatów.
5. Specyficzne potrzeby projektowe: Jeśli masz specyficzne wymagania dotyczące mocy, wielkości lub rodzaju agregatu, może być trudniej znaleźć odpowiednią jednostkę do wynajęcia. Wówczas zakup własnego agregatu może być bardziej sensowny.
6. Mobilność i transport: Agregaty prądotwórcze mogą być duże i ciężkie, co może wiązać się z kosztami transportu. Jeśli będziesz często przemieszczać się między różnymi placówkami budowy, wynajem agregatu może być bardziej wygodny.
7. Dostępność i wsparcie techniczne: Przed dokonaniem wyboru warto zbadać dostępność lokalnych dostawców agregatów oraz poziom wsparcia technicznego, który oferują. To może wpłynąć na decyzję o zakupie lub wynajmie.

Warto przeprowadzić analizę kosztów i korzyści oraz uwzględnić wszystkie powyższe czynniki, aby podjąć odpowiednią decyzję. W niektórych przypadkach możesz również rozważyć hybrydowe podejście, tj. zakup agregatu o niższej mocy do częstego użytku i wynajem większego agregatu na projekty wymagające większej mocy.

Agregat prądotwórczy wypożyczalnia Warszawa https://www.power-factory.pl/

Wytwarzane metodą obróbki skrawaniem części i elementy możemy spotkać praktycznie wszędzie, począwszy od części samochodowych aż po komponenty samych rakiet kosmicznych. Do najbardziej powszechnych maszyn budowlanych należą między innymi: koparki, ładowarki, walce, betoniarki, przenośniki, wywrotki, kruszarki, podnośniki, maszyny wiertnicze i żurawie. Z reguły maszyny te można podzielić ze względu na sposób sterowania, napęd lub kategorię wykonywanych robót.

Obróbka skrawaniem to technologia produkcyjna, która polega na usuwaniu nadmiaru materiału z obrabianego elementu. Do tego procesu niezbędne są urządzenia zwane obrabiarkami. Pozwalają one na etapie pracy kontrolować usuwanie kolejnych warstw materiału za pomocą specjalnych narzędzi skrawających. W praktyce najczęściej stosuje się takie metody jak: frezowanie i toczenie.

Tradycyjne metody obróbki mają swoje plusy, jednak aby otrzymać element naprawdę wysokiej jakości, konieczne jest zastosowanie nowocześniejszych metod. Najpopularniejsza z nich, CNC (inaczej: maszyny sterowane numerycznie), stopniowo wypiera inne urządzenia z dziedziny obrabiarek.

CNC to skrót od terminu Computerized Numerical Control (z ang. Komputerowe sterowanie urządzeń numerycznych). Używa się go do określenia obrabiarek, których praca została w pełni zautomatyzowana dzięki zastosowaniu zaawansowanych komputerów. Oznacza to, że nie wymagają one ręcznej obsługi. Zadaniem operatora takiej maszyny jest wprowadzenie do pamięci komputera sterującego odpowiedniego projektu, a następnie wprowadzenie parametrów pożądanego elementu. Cyfrowy projekt zostaje przetworzony na plan sterowania narzędziami do obróbki – innymi słowy komputer wytycza ścieżkę, po której musi przesuwać się narzędzie (np. frez) aby uzyskać produkt o kształcie i wymiarach takich jak w projekcie.

Gdy pojawił się pomysł na zastosowanie tego typu rozwiązań, czyli w latach 50. XX wieku w USA, urządzenia działały w oparciu o funkcje matematyczne, które opisywały kształt danego przedmiotu. W ten sposób ruchy frezarki odwzorowywały dany kształt, co pozwalało na znacznie sprawniejsze uzyskanie potrzebnych części. Z czasem, NC (Numerical Control) przekształciło się w znane dzisiaj CNC, czyli układ sterowany przez komputery.

W ten sposób kolejna metoda, która była dawniej stosowana wyłącznie przez wojsko, stała się jednym ze współczesnych standardów produkcyjnych. Najczęstszym procesem, do którego stosuje się CNC, jest obróbka skrawaniem. Toczenie, frezowanie, jak i wycinanie przy pomocy maszyn jest niezwykle precyzyjne, dzięki czemu otrzymujemy idealnie odwzorowane części. To pierwsza zaleta obróbki CNC – ogromna dokładność wykonania, która umożliwia uzyskanie całej serii identycznych elementów. Zapewnia jednocześnie minimalizację błędów, co stanowi konieczność w wielu współczesnych branżach przemysłowych. W przypadku ręcznej obróbki byłoby to znacznie trudniejsze do osiągnięcia.

Maszyny CNC to w dzisiejszych czasach standardowe rozwiązanie stosowane w masowej produkcji wszelkiego rodzaju elementów z różnych materiałów – od metali, przez szkło, kończąc na tworzywach sztucznych. Wynika to z kilku ważnych zalet tej technologii. Przede wszystkim:

• ogromnej precyzji – każdy element wykonany przez maszynę CNC jest zgodny z projektem. Oznacza to, że do minimum spada liczba egzemplarzy wadliwych;
• wysoka szybkość pracy – narzędzia obrabiarek CNC poruszają się po wcześniej wytyczonych liniach z bardzo dużą prędkością, dlatego wykonanie nawet dużej serii jednakowych produktów trwa dużo krócej, niż w przypadku obróbki konwencjonalnej. szybkość pracy maszyn nie koliduje z ich precyzją;
• wysoka powtarzalność – każdy projekt wprowadzony do pamięci maszyny CNC można zrealizować potencjalnie nieograniczoną ilość razy.

Wszystkie te zalety przekładają się na wysoką rentowność produkcji z użyciem maszyn CNC. Przy ich pomocy można tworzyć ogromne serie jednakowych produktów z niewielką ilością egzemplarzy wadliwych – to znacznie redukuje finansowe straty. Poza tym fakt, że maszyny działają samodzielnie i do obsługi wielu z nich potrzebna jest jedna osoba znacznie obniża sumaryczne koszty produkcji.  

Oprócz precyzji, maszyny CNC zdecydowanie usprawniają cały proces obróbki. Początkowo stosowano je w produkcji wielkoseryjnej, jednak z czasem możliwe stało się również używanie ich w produkcji jednostkowej i małoseryjnej. Zakup specjalistycznej maszyny stanowi duży wydatek, dlatego najlepszym sposobem jest skorzystanie z usług sprawdzonej firmy oferującej tego typu obróbkę. Dzięki całkowitemu zautomatyzowaniu, wszystko przebiega o wiele szybciej, niż przy zastosowaniu technik ręcznych.

CNC zapewnia ogromną oszczędność stosowanego materiału, a także czasu produkcji. Ten sposób umożliwia wykorzystanie materiałów takich jak tworzywa sztuczne, żeliwo, stal, czy mosiądz. Jest niemal niezastąpiona w wielu dziedzinach współczesnego przemysłu, nie dziwi więc, że wciąż rośnie jej popularność.

Więcej na temat produkcji części do maszyn budowlanych przeczytasz na https://zatorski.pl/oferta/slizgi-do-maszyn-budowlanych-koparek-koparko-ladowarek-i-innych/ . Firma CNC https://zatorski.pl/ posiada w ofercie m.in: usługi frezowania CNC https://zatorski.pl/frezowanie-cnc/ oraz obróbka skrawaniem https://zatorski.pl/obrobka-skrawaniem-cnc/ .

Czyszczenie elewacji to jedna z podstawowych czynności, którą powinieneś wykonywać regularnie, kiedy chcesz chronić swój dom przed zabrudzeniami i uszkodzeniami, powstałymi podczas użytkowania. Możesz wykonać je samodzielnie lub zatrudnić do tego wykwalifikowaną grupę specjalistów.

Ściany domu brudzą się tym szybciej, im dom znajduje się bliżej ruchliwej drogi lub zabudowań przemysłowych. Deszcz za nas wszystkiego nie zrobi. Również gdy budynek nie ma wydatnych okapów, osłaniających ściany, są one bardziej narażone na zabrudzenia. Warto też wiedzieć, że częściej trzeba będzie czyścić elewację pokrytą starym tynkiem mineralnym. Nowe tynki silikatowe, silikonowe i akrylowe, dzięki zawartym w nim składnikom, są mniej podatne na zabrudzenia i łatwiej się je czyści. Nakład prac poświęconych na czyszczenie elewacji z brudu, zależeć będzie również od struktury tynku – im bardziej porowaty, tym więcej osiada na nim zanieczyszczeń i tym trudniej go wyczyścić. Pamiętajmy, że elewację najlepiej umyć w okresie letnim. Wyższe temperatury i promienie słoneczne przyspieszą wyschnięcie tynków.

Jednym z głównych elementów mających niebagatelny wpływ na stopień zabrudzenia elewacji domu jest jego usytuowanie.

Kurz oraz wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia znacznie szybciej będą osiadały na budynku, jeżeli zostanie on wystawiony w bezpośrednim sąsiedztwie ruchliwej ulicy bądź w pobliżu jakiegokolwiek zakładu przemysłowego.

Jeżeli weźmiemy pod uwagę tempo osiadania zabrudzeń na elewacji, to należy stwierdzić, że lokalizacja domu ma w tym przypadku ogromne znaczenie.

Innym, także istotnym czynnikiem, mającym bardzo duży na to, z jaką częstotliwością będzie konieczne przeprowadzanie czyszczenia elewacji domu, ma struktura tynku.

Im gładsza powierzchnia, tym mniejsze prawdopodobieństwo szybkiego zabrudzenia elewacji.

Nie bez znaczenia jest także fakt, z jakim tynkiem mamy do czynienia, biorąc pod uwagę jego właściwości dotyczące stopnia nasiąkania.

Jeżeli tynki bardzo łatwo chłoną wilgoć, nie można oczekiwać, że brud zostanie spłukany za pomocą deszczu.

Nie tylko osadzanie się zanieczyszczeń na elewacji, ale także wnikanie ich w pory tynku zależą przede wszystkim od jego rodzaju.

Do najczęściej stosowanych tynków należą tynki cienkowarstwowe.

Zaliczane do tej grupy tynki mineralne z pewnością można uznać za takie, które najmocniej i najszybciej nasiąkają.

Zupełnie inaczej zachowują się tynki silikatowe, tynki silikonowe czy tynki akrylowe.

Z jednej strony wykazują znacznie mniejszą nasiąkliwość niż tynki mineralne, z drugiej natomiast są o wiele bardziej odporne na zabrudzenia.

Jest to jednoznaczne z tym, że tynki silikatowe, silikonowe i akrylowe znacznie dłużej nie zmieniają koloru, a co więcej, nie ulegają tak łatwo zanieczyszczeniom.

To, jak często będziemy musieli myć elewację domu zależy także od faktury tynku.

Jeżeli mamy do czynienia z tynkiem typu kornik, to musimy się liczyć z tym, że w jego zagłębieniach dużo łatwiej będzie osadzał się kurz czy inne zanieczyszczenia.

Nieco inaczej sytuacja przedstawia się, gdy musimy wyczyścić ten sam rodzaj tynku, ale o innej fakturze.

Chodzi przede wszystkim o tynki typu baranek bądź o tynki o strukturze kamyczkowej.

Ich podatność na zabrudzenia jest mniejsza, ponieważ są one gładsze od tynków typu kornik.

Baranek na przykład, jeżeli ma mniejszą średnicę ziarna, to staje się bardziej gładki, a co za tym idzie, odporniejszy na zabrudzenia.

W przypadku tynków mineralnych trudno mówić o zabezpieczaniu ich zarówno przed glonami, jak i grzybami.

Tynki polimerowe natomiast, takie jak silikonowe, silikatowe, akrylowe lub siloksanowe z uwagi na zawarte w nich naturalne biocydy wykazują właściwości ochronne i zabezpieczają przed biologiczną korozją.

Czyszczenie elewacji może być częstsze w przypadku jasnych kolorów – białego, beżowego lub kremowego. Może być niezbędne, gdy chcesz pomalować budynek na mocny i wyrazisty kolor i nie chcesz, aby wypłowiał pod wpływem słońca lub deszczu czy brudu. Szybciej ubrudzi się ściana, która w całości pokryta jest tynkiem niż ta, która na wysokości metra lub dwóch od gruntu pomalowana jest na ciemniejszy kolor lub zabezpieczona kamieniem czy drewnem.

Czyszczenie elewacji to nie tylko mycie i usuwanie nieczystości z tynku. To także zabezpieczenie ścian wykonanych z drewna, kamienia lub metalu. To coraz bardziej popularne materiały wykończeniowe, dlatego podczas wyboru metody czyszczenia ścian budynku zdecyduj się na takie środki i metody, których możesz użyć do różnych rodzajów powierzchni.

Dobrą praktyką będzie regularne oczyszczanie tynku mineralnego, który zazwyczaj znajduje się w dolnych fragmentach elewacji. Raz na kilka lat warto też wykonać kompleksowe mycie elewacji, które przywróci efektowny wygląd i pierwotną barwę tynków. Jeśli planujesz prace remontowe, w tym miejscu oszacujesz koszty elewacji.

Proste zabrudzenia z kurzu na elewacji możemy z łatwością usunąć pod ciśnieniem. Do prac w zupełności wystarczy nam myjka ciśnieniowa oraz zwykła woda. Niestety nie wszystkie zabrudzenia dają się tak łatwo usunąć. Czyszczenie elewacji pokrytej glonami czy białymi wykwitami wymaga zastosowania preparatów chemicznych.

Płyn do mycia elewacji musi być dobrany do specyfiki podłoża. Środki do mycia elewacji z cegły będą różniły się od płynów do mycia ścian pokrytych tynkiem akrylowym. Warto zwrócić na to uwagę podczas dokonywania zakupów.

Dostępne w ofertach sprzedaży środki do mycia elewacji różnią się także pod względem przeznaczenia. Jeden płyn do mycia elewacji może skutecznie usunąć osad z glonów, inny preparat do mycia elewacji okaże się bardziej skuteczny w walce z białymi wykwitami. Szczególną grupą produktów będą środki do mycia elewacji, które umożliwiają usuwanie graffiti.

Wybierając płyn do mycia elewacji, należy wziąć również pod uwagę uporczywość zabrudzeń. Regularne czyszczenie elewacji zabezpiecza powierzchnie przed pojawieniem się bardziej uporczywych wykwitów. Niestety mocno zabrudzone, nieoczyszczane regularnie powierzchnie będą trudniejsze do umycia. Czyszczenie elewacji z silnymi, starymi zabrudzeniami wymaga użycia najlepszej jakości substancji myjących.

Wybierając płyn do mycia elewacji, zwróćmy także uwagę na stopień jego skoncentrowania. Każdy preparat do mycia elewacji powinien zawierać czytelną instrukcję ze stopniem skoncentrowania. Należy się do niej stosować wykonując czyszczenie elewacji. Na stopień skoncentrowania z pewnością wpłynie intensywność oraz wiek zabrudzeń. Przyjmujemy, że im starsze i bardziej uporczywe zabrudzenia, tym bardziej skoncentrowany powinien być płyn do mycia elewacji.

Niektóre środki do mycia elewacji stosuje się bez żadnego rozcieńczania. Z reguły są to preparaty dedykowane do punktowego usuwania zabrudzeń.

Dobierając płyn do mycia elewacji, warto skonsultować wybór ze sprzedawcą. Doświadczony pracownik będzie potrafił dobrać środki czyszczące indywidualnie do potrzeb naszej powierzchni.

Czyszczenie elewacji wodą
Aby przywrócić otynkowanym ścianom pierwotny wygląd, wystarczy umyć je wodą. Unikajmy szorowania powierzchni szczotką, gdyż możemy ją uszkodzić. Woda rozpuszcza i usuwa brud oraz luźno związane naloty soli. Do mycia dobrze jest zastosować gorącą wodę – jej działanie jest bardziej intensywne i efektywne, a także znacznie skraca czas czyszczenia elewacji. Jednak woda nie może być zbyt gorąca, ponieważ może doprowadzić do powstania pęknięć. Zanim rozpoczniemy pracę, warto przeprowadzić próbę na niewielkim, mało widocznym fragmencie elewacji.

Czyszczenie elewacji myjką ciśnieniową
Otynkowane ściany najlepiej myć wodą pod ciśnieniem – wystarczająca będzie myjka ciśnieniowa domowego użytku. Do mycia myjką ciśnieniową zastosujmy rozproszony strumień wody z dodatkiem detergentu np. płynu do mycia naczyń lub specjalnego środka do mycia fasad. Czyszczenie elewacji pokrytej tynkiem można wykonać przy użyciu roztworu o temperaturze nie wyższej niż 60°C, a jego ciśnienie nie może przekraczać 120 barów. Takie ciśnienie jest na tyle wysokie, że pomoże pozbyć się zabrudzeń na tynku, ale na tyle niskie, że jest bezpieczne dla elewacji i nie uszkodzi jej. Sprawdźmy też, jaka odległość dyszy od powierzchni ściany zapewni najlepszy efekt. Tynk czyścimy, rozpoczynając od górnej partii ścian, stopniowo schodząc ku dołowi – prace wykonujemy tak, aby zabrudzenia nie spływały po uprzednio wyczyszczonych fragmentach elewacji. Okrężnymi ruchami kilkakrotnie polewamy strumieniem wody poszczególne partie ścian, zwracając szczególną uwagę na miejsca mocno zabrudzone. Można też najpierw umyć elewację samą wodą, a następnie z dodatkiem środków spieniających. Często po umyciu elewacji niezbędne jest jej malowanie.

Czyszczenie elewacji z nalotów
Oprócz zwyczajnych zanieczyszczeń zdarza się, że znajdziemy na elewacji także przebarwienia. Szare i zielone naloty mogą sugerować obecność glonów, grzybów, mchów i porostów. Zjawisko to najczęściej występuje na północnej oraz zachodniej ścianie. Ich rozwój wzmaga wilgoć i niewłaściwe odprowadzenie wody z dachu. Warto też wiedzieć, że tynki mineralne nie są zabezpieczone przed gromadzeniem się pleśni i grzybów. Czyszczenie elewacji z powierzchniowych zanieczyszczeń przeprowadza się w kilku etapach. Zaczynamy od umycia ścian zewnętrznych myjką ciśnieniową, następnie usuwamy zanieczyszczenia szczotką. Do zwalczenia nalotów konieczne będą także chemiczne środki grzybo- i glonobójcze. Istotne jest, że mogą one również zapobiegać ponownemu rozwojowi mikroorganizmów na tynku. Przy ich nakładaniu trzeba zachować szczególne środki ostrożności i konieczny będzie ochronny ubiór. Śródków do zwalczanie organizmów nie zmywamy od razu – najlepiej zostawić je na kilka dni (minimum 6-12 godzin), aby zdążyły zniszczyć mikroorganizmy. Wcześniej jednak w mało widocznym miejscu sprawdźmy, jak tynk reaguje na chemię. Po wyschnięciu odkażoną powierzchnię warto zabezpieczyć przed ponownym pojawieniem się nalotów. W tym celu możemy zastosować farby z dodatkiem biocydów lub bezbarwne impregnaty. Utworzona przez nie powłoka ochronna zmniejsza porowatość powierzchni i jej nasiąkliwość.

Czyszczenie elewacji: kiedy nie korzystać z myjki
Kurz i pył łatwo usunąć ze ścian myjką ciśnieniową. Pamiętajmy jednak, żeby nie stosować tej metody czyszczenia, jeśli w tynku widać spękania – woda dostanie się wtedy do muru. Lepiej darować sobie myjkę także wówczas, gdy tynk jest słaby – mogłoby to jeszcze bardziej pogorszyć jego stan. Zabrudzenia, z którymi nie poradziła sobie myjka trzeba usunąć poprzez ręczne szorowanie. Do mycia użyjmy wtedy ciepłej wody z domieszką płynu czyszczącego oraz twardej, szerokiej szczotki.

Profesjonalne mycie i czyszczenie elewacji https://www.alpinisci.com.pl/uslugi/mycie-i-czyszczenie-elewacji/ zamówisz w firmie Alpiniści z Warszawy. Dodatkowo warto rozważyć czyszczenie rynien https://www.alpinisci.com.pl/uslugi/czyszczenie-rynien/. Kompletna oferta firmy na stronie: https://www.alpinisci.com.pl/

Gryzonie rozmnażają się niezwykle szybko. W dodatku człowiek tworzy im idealne warunki do bytowania i rozwoju populacji. Szczury i myszy mogą być nosicielami groźnych chorób i pasożytów, dlatego ważne jest, aby regularnie zmniejszać ich liczebność, zwłaszcza w miastach. Jeśli jesteś właścicielem nieruchomości, ta kwestia może dotyczyć również Ciebie. Sprawdź, co powinieneś wiedzieć o deratyzacji szczurów.

Obowiązek przeprowadzenia deratyzacji wynika z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570 ze zmianami), zgodnie którym:

„Właściciel, posiadacz lub zarządzający nieruchomością obowiązani są utrzymywać ją w należytym stanie higieniczno-sanitarnym w celu zapobiegania zakażeniom i chorobom zakaźnym, w szczególności (…) zwalczać gryzonie, insekty i szkodniki…”

Dodatkowo, w celu zapewnienia skuteczności deratyzacji, w regulaminie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy określa się terminy i obszary obowiązkowej deratyzacji.

          Zgodnie z Regulaminem utrzymania czystości i porządku na terenie Wrocławia przyjętym uchwałą Nr XXXV/780/12 Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 29 listopada 2012r., obowiązkową deratyzację przeprowadza się dwukrotnie w ciągu roku, w terminach:

1. od 15 marca do 1 kwietnia,
2. od 15 listopada do 1 grudnia.

Obowiązkowej deratyzacji podlegają nieruchomości, na których zlokalizowane są:

1. budynki wielolokalowe podpiwniczone,
2. lokale gastronomiczne,
3. obiekty handlowe branży spożywczej,
4. magazyny żywności i płodów rolnych,
5. gospodarstwa rolne i hodowlane,
6. zakłady przetwórstwa żywności,
7. szpitale, hotele, internaty, domy akademickie, bursy, obiekty, w których prowadzone jest zbiorowe żywienie,

10. wolnostojące komórki i pomieszczenia gospodarcze przynależne do zabudowy wielolokalowej,

11. obiekty w których prowadzona jest działalność w zakresie zbierania lub przetwarzania odpadów,

12. schroniska dla zwierząt i ogród zoologiczny,

         a także;

1. sieć kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej o średnicy od 500 mm, przebiegającą w 8 obrębach geodezyjnych w centrum miasta,
2. teren Fosy Miejskiej.

Określenie w regulaminie terminów i obszarów deratyzacji nie zwalnia właścicieli wszystkich nieruchomości, na których pojawią się gryzonie, z obowiązku  przeprowadzania deratyzacji również poza terminami określonymi w regulaminie.

II.           Zasady i sposób przeprowadzania deratyzacji na terenie nieruchomości:

1.    Właściciele nieruchomości deratyzację przeprowadzają na własny koszt i we własnym zakresie.

1. Do przeprowadzenia deratyzacji należy używać środków (preparatów) ogólnodostępnych zatwierdzonych przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki społecznej lub posiadających atest Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie.
2. Przed rozpoczęciem deratyzacji należy:

–  dokonać  naprawy   wszystkich  uszkodzeń,  które  mogą  służyć gryzoniom  jako  drogi  dostępu  do  budynków  i  pomieszczeń, np. otwory w drzwiach, podłogach,

–  usunąć  z  terenu  nieruchomości i pomieszczeń wszelkie odpady mogące stanowić pożywienie dla  gryzoni.

1. Preparaty należy wyłożyć zgodnie z instrukcją zastosowania w miejscach, gdzie pojawiają się gryzonie, a w szczególności: na podwórzach, w osłonach śmietnikowych, na strychach, w piwnicach i budynkach gospodarczych. Preparat należy umieszczać w  narożnikach  pomieszczeń  i wzdłuż  ścian,  na  ścieżkach  przemieszczania  się  gryzoni i w miejscach  ich  żerowania, itp. W miejscach wyłożenia preparatów należy nakleić ulotkę ostrzegającą o deratyzacji  o treści:

„UWAGA! Wyłożono preparat do zwalczania  gryzoni!

Niebezpieczeństwo zatrucia ludzi i zwierząt!”

Ulotka powinna zawierać datę przeprowadzania deratyzacji. Po zakończeniu deratyzacji ulotki należy usunąć.

1. Preparaty do zwalczania gryzoni należy przechowywać w miejscach niedostępnych dla dzieci oraz należy zadbać o to, aby miejsca wyłożenia preparatów były niedostępne dla kotów wolno żyjących oraz ptaków. W trakcie wyłożenia preparatów należy zwiększyć nadzór nad dziećmi, aby nie przebywały same w miejscach wyłożenia preparatów.

1. W czasie wyłożenia preparatów należy dokonywać codziennych oględzin miejsc, w których został wyłożony preparat i na bieżąco usuwać padłe gryzonie, przekazując je do zakładów uprawnionych w zakresie unieszkodliwiania zwłok zwierząt. W czasie trwania deratyzacji ważnym czynnikiem jest uzupełnianie wyłożonego preparatu.

1. Po upływie terminu obowiązkowej deratyzacji wyłożone preparaty do zwalczania gryzoni należy usunąć. Z pozostałymi po deratyzacji preparatami oraz opakowaniami po preparatach należy postępować zgodnie z instrukcją, dołączoną do preparatu.

1. Wskazane jest, aby w miarę możliwości deratyzację przeprowadziły firmy posiadające wiedzę i doświadczenie w tym zakresie.

Uwaga!

Niewywiązanie się z obowiązku deratyzacji podlega karze grzywny zgodnie z :

–          art. 10 ust. 2a ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach  (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 391 ze zmianami )

–          art. 50 pkt 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Pojawienie się szczurów w jakiejkolwiek ludzkiej siedzibie jest wysoce niepożądanym zjawiskiem – nie tylko przyczyniają się one do powstawania uszkodzeń mienia, ale również mogą być nosicielami niebezpiecznych chorób. Na każdym właścicielu lub zarządcy nieruchomości spoczywa obowiązek przeprowadzania deratyzacji, wynikający z przepisów prawa, a dokładnie z Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu chorób zakaźnych u ludzi. W art. 22 ust. 1 pkt 2 możemy przeczytać, iż wyżej wymienione podmioty zobowiązane są “utrzymywać nieruchomość w należytym stanie higieniczno-sanitarnym w celu zapobiegania zakażeniom i chorobom zakaźnym, w szczególności (…) zwalczać gryzonie, insekty i szkodniki”.

Szczegółowe przepisy dotyczące deratyzacji, wraz z terminami jej przeprowadzania ujęte są w indywidualnych regulaminach porządkowych każdej gminy. Nakaz odszczurzania obejmuje wiele różnych podmiotów. Przede wszystkim dotyczy on miejsc, w których przechowywana i przetwarzana jest żywność. Podlegają mu między innymi lokale gastronomiczne, sklepy i supermarkety oraz zakłady produkcyjne. Regularne odszczurzanie wymagane jest również w hotelach, szkołach, urzędach oraz budynkach wielorodzinnych – dotyczy to zarówno pomieszczeń, jak i miejsc, w których składowane są odpady. Niektóre gminy przepisy deratyzacyjne rozszerzają również na ogrody działkowe, a nawet domy jednorodzinne.

Niewywiązanie się z obowiązku deratyzacji stanowi w świetle prawa wykroczenie, które może zostać ukarane karą grzywny. Potwierdzeniem przeprowadzenia procesu może być zarówno wystawiona przez specjalistyczną firmę faktura lub paragon za zakup trutki. W większych miastach weryfikacją odszczurzania zajmuje się straż miejska.

Warto pamiętać, że o wiele łatwiej jest zapobiegać ewentualnej inwazji szczurów niż pozbyć się z budynku już zasiedlonych gryzoni. Najważniejsze, to nie lekceważyć problemu, ponieważ stado błyskawicznie może się powiększyć i może okazać się, że zwykłe rozstawienie trutki nie będzie już wystarczającym rozwiązaniem.

Jakie są symptomy obecności gryzoni?

Szczury i myszy potrafią skutecznie ukryć się przed wzrokiem człowieka. Nie zawsze będziemy w stanie na pierwszy rzut oka ocenić, czy w budynku występują gryzonie. Oto kilka symptomów, które mogą świadczyć o bytowaniu szkodników:

• zapach amoniaku;
• nadgryzienia na listwach i meblach;
• ślady odchodów;
• odgłosy (szczególnie bieganie, pisk, dźwięk obgryzania).

Jeśli z powyższych objawów występuje tylko ostatni, warto upewnić się, że źródłem hałasu są szczury, a nie np. kuny czy ptaki.

Na deratyzację składa się ogół działań, mających na celu usunięcie szkodników z budynku. Cały proces odbywa się za pomocą odpowiednich środków zaradczych, dopasowanych do określonych sytuacji. Najczęściej wykorzystuje się trutkę w postaci ziarna, kostki, pasty, żelu lub granulatu. Stosuje się również różnego rodzaju pułapki i chwytacze na gryzonie.

Odszczurzanie przeprowadzane jest również poza przestrzeniami budynków. Kompleksowe podejście, obejmujące również otoczenie danego lokalu, to bardziej skuteczna deratyzacja. Białystok i inne duże miasta przeprowadzają rutynowe działania w tym kierunku, aby gryzonie nie uprzykrzały życia ich mieszkańcom.

Gryzonie nie tylko roznoszą choroby, ale powodują również zniszczenia w budynku. Obgryzają kable i rury, dewastują elewacje, pozostawiają odchody i mocz. Dopasowanie skutecznego środka może pomóc w zabezpieczeniu budynku od szkodników na dłuższy okres. Dlatego warto zatrudnić specjalistyczną firmę, świadczącą usługi deratyzacyjne. Profesjonalna usługa to również większy komfort mieszkańców. Wyszkoleni pracownicy dbają, aby cały proces przebiegał możliwe najsprawniej i najskuteczniej, bez zakłócania spokoju lokatorów.

Dobra firma deratyzacyjna to Dalmyt https://dalmyt.com.pl/o-firmie/ . Oferuje kompleksowe usługi DDD https://dalmyt.com.pl/uslugi-ddd/ od dezynsekcji https://dalmyt.com.pl/dezynsekcja/, przez https://dalmyt.com.pl/dezynfekcja/ po deratyzację https://dalmyt.com.pl/deratyzacja/. Kompleksowy monitoring DDD https://dalmyt.com.pl/ .

Ekspertyza budowlana to ocena stanu technicznego budynku opracowana na podstawie badań i wyliczeń wytrzymałości poszczególnych elementów konstrukcji, w tym fundamentów, ścian, stropów, elewacji, dachu itd. Zakres i szczegółowość ekspertyzy zależy przede wszystkim od potrzeb osoby zlecającej jej wykonanie.

Ocena stanu technicznego budynku pomoże w wielu spornych sytuacjach. Wiele problemów w użytkowaniu mieszkania lub budynku wynika z błędów popełnionych przez wykonawców oraz z oszczędności lub oszustwach w rodzaju użytych materiałów budowlanych.

Co zawiera ekspertyza budowlana?

Ekspertyzy budowlane dotyczące stanu technicznego konstrukcji budynków zawierają przede wszystkim:

• opis przedmiotu ekspertyzy i celu, któremu ma służyć
• opis badanych elementów i rozwiązań konstrukcyjnych obiektu, wymiary, materiały, z jakich został wykonany itp.
• opis sposobu posadowienia fundamentów, konstrukcji ścian, stropu, dachu
• opis dokonanych odkrywek i badań
• dokumentację rysunkową i fotograficzną badanych elementów
• obliczenia dopuszczalnych obciążeń elementów konstrukcyjnych, takich jak fundamenty, stropy, ściany, nadproża, belki
• szczegółowe wnioski z oględzin, które obejmują m.in.: ocenę stanu budynku i jego przydatności do dalszego użytkowania lub planowanej przebudowy, ocenę stanu instalacji, opis ewentualnych uszkodzeń (rysy, pęknięcia, zawilgocenia, zagrzybienia), ocenę przyczyn powstawania uszkodzeń, zalecenia dotyczące niezbędnych napraw, wzmocnień, osuszenia, ocieplenia i zalecenia dotyczące sposobów wykonania napraw.

Wykonanie ekspertyzy budowlanej należy powierzyć rzeczoznawcy budowlanemu, który ma odpowiednie doświadczenie i uprawnienia do przeprowadzania tego typu badań. Należy pamiętać, że ekspertyza wymaga bardzo precyzyjnych wniosków i obliczeń. Rzeczoznawca budowlany posiada niezbędną praktykę zawodową oraz uprawnienia budowlane. Legitymuje się przede wszystkim pisemną rekomendacją wojewody.

Opinia techniczna jest zwykle wydawana przez fachowca na podstawie oględzin obiektu budowlanego i po ewentualnym przestudiowaniu dostępnej dokumentacji. Diagnoza w takim opracowaniu jest zwykle stawiana na podstawie doświadczenia eksperta i nie zawsze może być jednoznaczna. W opracowaniu tym określa się, analizuje i interpretuje głównie stan projektowy. W niektórych elementach odnosi się do stanu rzeczywistego obiektu budowlanego.

Opracowanie to ma umożliwić sformułowanie wniosków o stanie technicznym budynku oraz dać odpowiedzieć inwestorowi na pytania: czy planowane zamierzenia dotyczące przedmiotowego obiektu (remont, przebudowa, zmiana funkcji) są możliwe do wykonania i w jakim zakresie oraz czy jest to ekonomicznie uzasadnione.

Do wykonania tego opracowania wykorzystuje się wiedzę powszechnie dostępną, lecz z pogłębioną analizą techniczno-ekonomiczną, dlatego też, ten rodzaj opracowania technicznego powinna sporządzać osoba posiadająca uprawnienia budowlane lub specjalistyczne.

O ile do wykonania opinii technicznej wystarczy doświadczony inżynier lub technik z uprawnieniami budowlanymi, to wykonanie ekspertyzy technicznej, która wymaga bardziej precyzyjnych wniosków, trzeba powierzyć osobie z doświadczeniem i odpowiednimi, właściwymi dla szczegółowości badań uprawnieniami – rzeczoznawcy budowlanemu, czyli osobie, która posiada dyplom ukończenia wyższej uczelni, uprawnienia budowlane bez ograniczeń i opinie dwóch rzeczoznawców budowlanych odpowiedniej specjalności.

Ekspertyzy techniczne są opracowaniem szerszym niż opinia techniczna. W ekspertyzie określa się aktualny stanu techniczny obiektu oraz szuka przyczyn występowania w konstrukcji ewentualnych nieprawidłowości. Jest to swego rodzaju studium przyczynowo – skutkowe stanu lub zdarzenia technicznego obiektu. W opracowaniu oprócz zaangażowania intuicji i doświadczenia eksperta występują elementy obiektywnych badań materiałów, pomiary ugięć, przemieszczeń konstrukcji i koniecznych obliczeń w zakresie wytrzymałości jego fundamentów, ścian, stropów i innych elementów konstrukcji. Postawiona diagnoza jest w ten sposób uwiarygodniona obiektywnymi badaniami, pomiarami czy obliczeniami, które są sprawdzalne. Oczywiście tak rozumiana ekspertyza jest zwykle droższa od opinii. Szczegółowość i zakres oceny są ściśle związane z celem, jakiemu mają służyć wyniki badań. Ważne jest, aby zlecając wykonanie oceny stanu budynku, powiedzieć, do czego jest ona nam potrzebna.

Najczęściej wykonywane opracowania dotyczą budynków starszych, wykonywanych z materiałów obecnie nie stosowanych, których dalsza eksploatacja jest możliwa, lecz niezbędne jest dokonanie prac wzmacniających lub naprawczych.

Ekspertyzy techniczne budowlane dotyczyć mogą również etapu realizacji inwestycji lub robót budowlanych. W uzasadnionych przypadkach opracowanie to może być podstawą skutecznego dochodzenia roszczeń wobec nierzetelnego wykonawcy robót budowlanych lub developera.

Wykonanie ekspertyzy budowlanej niezbędne jest w każdym przypadku dokonywania rozbudowy (nadbudowy) lub zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, np. z funkcji mieszkalnej w parterze budynku na każdą inna funkcję usługową lub handlową.

Wykonanie ekspertyzy powinno być powierzone wyłącznie rzeczoznawcy budowlanemu, z zastrzeżeniem, iż rzeczoznawca budowlany powinien posiadać uprawnienia budowlane i tytuł rzeczoznawcy budowlanego w zakresie projektowania lub wykonawstwa. Tylko osoby spełniające przedmiotowe wymagania należy uznać za odpowiednie do wykonania ekspertyz technicznych na potrzeby wszelkich postępowań, w tym m.in. na potrzeby postępowań administracyjnych i sądowych.
Natomiast opinię techniczną mogą sporządzać osoby posiadające odpowiednie uprawnienia budowlane w zakresie i w specjalności wynikającej z posiadanej decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych.

Ekspertyzy techniczne zlecisz na: https://www.batiplus.pl/ekspertyzy-techniczne/

Przeglądy okresowe budynków to obowiązek właściciela czy zarządcy budynku. Po nowelizacji ustawy Prawo budowlane w 2016 roku, w niezmienionej formie pozostały przepisy związane z technicznym utrzymaniem obiektów oraz przeglądami budynków wynikającymi z tej ustawy.

Przepisy prawa nakazują właścicielom i zarządcom budynków, aby zlecali wykwalifikowanym osobom przeprowadzanie okresowych i doraźnych kontroli ich stanu technicznego (art. 62 Prawa budowlanego) oraz niezwłocznie dokonywali napraw, jeśli kontrola wykaże usterki, które mogłyby zagrozić życiu lub zdrowiu ludzi albo bezpieczeństwu mienia (art. 70 ust. 1).

„Art. 61. Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany:
1. utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2;
2. zapewnić, dochowując należytej staranności, bezpieczne użytkowanie obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych oddziałujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska”.

Powyższy zakres kontroli rocznej dotyczy domów jednorodzinnych i letniskowych, obiektów budownictwa zagrodowego oraz niewymagających pozwolenia na budowę (jak małe budynki gospodarcze).

W pozostałych budynkach, na przykład domach wielorodzinnych, trzeba corocznie sprawdzać również stan elementów budynku, budowli i instalacji narażonych na szkodliwy wpływ warunków atmosferycznych i niszczące działanie czynników występujących podczas użytkowania obiektu, których uszkodzenia mogą powodować zagrożenie dla bezpieczeństwa osób, środowiska oraz konstrukcji budynku.

Niewykonanie ww. obowiązków to przestępstwo zagrożone dotkliwymi karami, o czym mówi zapis w art. 91a, który brzmi następująco: „Kto nie spełnia, określonego w art. 61, obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym, użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa użytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie nie mniejszej niż 100 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Przepis ten wprowadza do ustawy pojęcie przestępstwa polegającego na zaniechaniu – „niezapewnieniu bezpieczeństwa użytkowania obiektu”, tj. braku reakcji właściciela lub zarządcy na niezależne od niego czynniki zewnętrzne działające na obiekt. W kontekście tego zapisu pojawiają się wątpliwości, jakich działań należy oczekiwać od właściciela lub zarządcy w ramach wskazanego obowiązku.

Co najmniej raz w roku należy sprawdzić stan techniczny:

• instalacji gazowych (przewodów – począwszy od kurka głównego i urządzeń domowych);
• przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych) – przy czym powinny one być sprawdzane jednocześnie z instalacją gazową;
• instalacji i urządzeń służących ochronie środowiska (przydomowej oczyszczalni ścieków, szamba, śmietnika).

W razie stwierdzenia nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego lub jego części, mogącego spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska, właściwy organ nakazuje przeprowadzenie kontroli, a także może żądać przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu lub jego części.

Okresowe kontrole stanu technicznego budynku mieszkalnego należy przeprowadzać w porze wiosennej (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Przed jej rozpoczęciem trzeba zapoznać się z protokołami z poprzednich kontroli, z protokołami odbioru robót remontowych wykonanych w budynku od czasu poprzedniej kontroli, a także zgłoszeniami użytkowników lokali, dotyczącymi usterek, wad, uszkodzeń lub zniszczeń elementów budynku (§ 4 ust. 3 rozporządzenia). W trakcie takiej kontroli trzeba sprawdzić, czy wykonano uprzednie zalecenia (art. 62 ust. 1a Prawa budowlanego). Zgodnie z art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. a szczegółowo należy zbadać (o czym mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia) stan techniczny:

• zewnętrznych warstw przegród zewnętrznych (warstwa fakturowa),
• elementów ścian zewnętrznych (attyki, filary, gzymsy),
• balustrad, loggii i balkonów,
• urządzeń zamocowanych do ścian i dachu budynku,
• elementów odwodnienia oraz obróbek blacharskich,
• pokryć dachowych,
• instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej,
• urządzeń stanowiących zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku,
• elementów instalacji kanalizacyjnej odprowadzających ścieki z obiektu,
• przejść przyłączy instalacyjnych przez ściany budynku.

Natomiast kontrola wskazana w art. 62 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego powinna objąć sprawdzenie stanu sprawności technicznej i wartości użytkowej zarówno ww. elementów budynku, jak również wszystkich pozostałych, a także jego estetykę i otoczenie (§ 6 rozporządzenia).
Zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia protokół z okresowej kontroli stanu technicznego budynku mieszkalnego powinien określać:

• stan techniczny elementów budynku objętych kontrolą,
• wielkość zużycia lub uszkodzenia elementów objętych kontrolą,
• zakres robót remontowych i kolejność ich wykonywania,
• metody i środki użytkowania elementów budynku narażonych na szkodliwe działanie wpływów atmosferycznych i innych czynników,
• zakres niewykonanych robót remontowych zaleconych do realizacji w protokołach z poprzednich kontroli okresowych.

Co najmniej raz na pięć lat należy sprawdzić stan techniczny, sprawność i bezpieczeństwo całego obiektu w zakresie jego przydatności do użytkowania, w tym:

• instalację elektryczną i piorunochronną (stan sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, oporności izolacji przewodów oraz uziemień instalacji i aparatów);
• urządzenia chłodnicze w systemie klimatyzacji, jeśli mają nominalną moc chłodniczą większą niż 12 kW (w domach jednorodzinnych to rzadka sytuacja). Kontrola w tym wypadku ma polegać na ocenie efektywności energetycznej tych urządzeń.

Osoba dokonująca tej kontroli powinna zwrócić uwagę również na estetykę obiektu i jego otoczenia.

Zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, jeśli kontrola stanu technicznego budynku wykaże nieprawidłowości, które mogą zagrażać życiu lub zdrowiu użytkowników danej nieruchomości albo prowadzić do zagrożenia mienia, środowiska bądź spowodować katastrofę budowlaną, to właściciel, zarządca bądź użytkownicy danego obiektu są zobowiązani niezwłocznie je usunąć.

Przeprowadzający kontrolę ma również obowiązek sporządzić odpowiedni protokół, a jego kopię przekazać do odpowiedniego organu nadzoru budowlanego. Każda kontrola powinna również polegać na sprawdzeniu, czy usunięte zostały usterki i nieprawidłowości wykryte podczas poprzedniego badania. Organ nadzoru budowlanego przeprowadza swoją kontrolę po otrzymaniu kopii protokołu (Prawo budowlane, art. 70 ust. 1, DzU 1974 nr 89 poz. 414).

Ustawodawca przewidział także kary dla osób, które nie przestrzegają przepisów dotyczących kontroli budynków. Karę grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku może nałożyć sąd na osobę, która przeprowadza kontrolę bez odpowiednich uprawnień i kwalifikacji. Grzywną może zostać ukarany również ten, kto po wykonaniu kontroli nie przekaże kopii protokołu do organu nadzoru budowlanego.

Właściciele i zarządcy nieruchomości również podlegają karom. Jeśli nie stosują się oni do obowiązku przeprowadzania okresowych kontroli, utrzymywania obiektów w odpowiednim stanie technicznym, nie zapewniają bezpieczeństwa użytkowania nieruchomości, to podlegają karze grzywny równej co najmniej stu stawkom dziennym, karze ograniczenia wolności lub nawet pozbawienia wolności do roku.

Natomiast jeśli właściciel lub zarządca nie usuną ujawnionych w trakcie kontroli nieprawidłowości, które zagrażają bezpieczeństwu ludzi i środowiska to mogą oni podlegać karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny. Na karę grzywny naraża się także ta osoba, która nie zapewnia możliwości przeprowadzania okresowych kontroli stanu technicznego nieruchomości.

Przegląd obiektów budowlanych: https://www.batiplus.pl/przeglad-obiektow-budowlanych/

Obiekt budowlany należy utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej. W tym celu ustawodawca przewidział system kontroli stanu technicznego obiektów budowlanych, a obowiązkiem ich przeprowadzania obciążył właściciela i zarządcę obiektu. Niezależnie od okresowych kontroli stanu technicznego, powinny być również prowadzone niezbędne działania konserwacyjne i naprawy oraz remonty. Ponadto warto także pamiętać o przeglądach roboczych w celu określenia stanu przygotowania budynku, urządzeń i instalacji, np. do użytkowania w okresie zimowym.